سردار رشید اسلام، سید حسین دوستدار، برادر شهید سید حسن دوستدار ، فرزند سید محمود و فاطمه، در نخستین روزهای بهاری سال 42 در روستای ریاب از توابع گناباد دیده به جهان گشود. وی دومین شهید این خانواده بود.

در سنین کودکی در مکتب خانه محل تولدش به فراگیری قرآن و مسائل مذهبی پرداخت. دوران ابتدایی را در زادگاهش گذراند. علاقه اش به تحصیل علم باعث شد به گناباد عزیمت کند و در دبیرستان ناصرخسرو موفق به اخذ مدرک دیپلم گردد.

سید حسین بسیار خوش اخلاق ، خنده رو و ولایت پذیر بود. در انجام مسئولیتها و وفای به عهد بسیار مقید بود.

دررعایت اموال بیت المال بی‌نهایت کوشا بود. حُسن خلق و مسئولیت پذیری حسین زبانزد خاص و عام بود. اعتماد به نفس و صبر و استقامت وی در برابر مشکلات و مصائب را می‌توان از خصایص بارز این شهید بزرگوار نام برد. کم عصبانی می‌شد، اما در مقابل بدگویی دیگران از امام(ره) و اسلام و انقلاب، واکنش تندی نشان می‌داد.

آرزوی پیروزی رزمندگان اسلام و زیارت امام حسین (ع) در کربلای معلی و بالأخره شهادت فی سبیل ا... را داشت .

قبل از پیروزی انقلاب به همراه برادر شهیدش ، سید حسن، به سمت فعالیتهای انقلابی کشیده می‌شود و پس از پیروزی انقلاب در همکاری و همگامی با نهادهای انقلابی از هیچ اقدامی فروگذار نبود. پس از شروع جنگ به عضویت سپاه در می‌آید و در برنامه‌های فرهنگی وامنیتی ،جذب و اعزام نیرو به خط مقدم جبهه فعالیتش را آغاز می‌نماید. پس از مدتی خدمت در کردستان جذب یگان تعاون سپاه سوم قدس می‌شود و در معراج شهدا مشغول به فعالیت می‌گردد. وی از بنیانگذاران و مؤسسین پایگاه شهید هاشمی نژاد ریاب بود.

در عملیات هایی همچون والفجر 8 و کربلای 4 شرکت فعالی داشت که دو بار دچار مجروحیت می‌گردد. یک بار در عملیات فتح المبین سال 61 از ناحیه پا و یک بار دیگر از ناحیه گردن مجروح می‌گردد، اما با علاقه به جبهه و پشتکار فراوان دوباره عازم خط مقدم می‌شود.

سردار شهید سید حسین دوستدار سرانجام درآخرین مسئولیت خود در لشکر ویژه شهدا به عنوان معاون قرارگاه خاتم پس از چندین سال انتظار برای رسیدن به حضرت دوست ، در عملیات کربلای 5 منطقه شلمچه بر اثر اصابت ترکش خمپاره به سر و صورت در بهمن ماه سال 65 به فیض شهادت نایل می‌گردد. پیکر مطهرش در روستای ریاب به خاک سپرده می‌شود.