سید علی توکلی دومین فرزند خانواده ی سید هاشم توکلی در تاریخ 16 اسفند ماه 1341 در شهر مقدس مشهد در خانه ی کوچکی واقع در کوچه کربلا خیابان تهران به دنیا آمد.

براساس علاقه و اعتقاد به ائمه اطهار (ع) او را علی نامیدند. مادرش درباره نام او می گوید: "هنوز که این بچه را نداشتم آرزو داشتم خدا بچه ای به من بدهد تا نامش را علی بگذارم الحمد الله خدا فرزندی شجاع و غیور به من داد که خصلت های علی (ع) را داشت، در دوران شیر خوارگی و زمانی که می خواستم به علی شیر بدهم هیچ وقت بدون وضو این کار را انجام نمیدادم".

شهید توکلی با مطالعه کتاب های مذهبی از جمله کتابهای آیت الله مطهری، دستغیب، آیت الله مظاهری پر میشد و در نماز جمعه شرکت میکرد، فوتبال و تکواندو از ورزش های مورد علاقه اش بود و عیادت بیماران و ملاقات اقوام برای او اهمیت داشت.

خود خواهی و غرور از مواردی بود که علی به هیچ وجه گرفتار آنان نمیشد، از دست مزدی که داشت با اجازه والدین به نیازمندان کمک میکرد و رفتار نیکش با همسایه ها از خصوصیات بارز او بود.

چند فرزند یتیم در همسایگی آنها بودند که علی همواره نگران آنان بود و مرتب از خانواده اش میپرسید "سراغی از آنها گرفته اید، آیا شامی برای خوردن دارند و دائم میگفت از آنها خبر بگیرید"، یک روز هم تمام پس انداز خود را به مادر بچه ها داد. در انجام وظایف او کوتاهی نبود و دل رحمی او همیشه جلب توجه میکرد.

علی نهایت هدف خود و انقلاب را در جنگ می دیدو رفتن به جبهه را وظیفه خود میدانست و در حالی که معمولا بغض گلویش را میگرفت، میگفت:"زمانی میتوانیم دینمان رابه انقلاب اداکنیم که بجنگیم و قطعه قطعه شویم".

در 21 ماه مبارک رمضان سال 1404 ه.ق (مطابق 1 تیر 1363ه.ش) در نبرد با منافقین و کوموله ها درعملیات لیله القدر، براثر اصابت گلوله، شربت شهادت نوشید و به مقصودی که داشت، نایل شد.

جنازه اورا در روز پنج شنبه 7 تیر ماه سال 1363 که سالروز شهادت یاران امام بود- تشییع و در بهشت رضا (ع) در کنار دیگر همرزمانش آرمید.