شهید پرویز حبرانی، چهارمین فرزند خانواده در سال 1314در شهرستان قوچان دیده به جهان گشود. در دوران تحصیل همیشه جزو شاگردان ممتاز و با هوش بود، به همین علت وارد دانشکده افسری شد.

شهید حبرانی به محافل و مجالس مذهبی رفت و آمد زیادی داشت و به دلیل چندین مورد مخالفت با فرماندهان ارتش، به چند سال زندانی و توقیف درجه محکوم شد او فردی با سواد و با نفوذ بود. چه در اوایل انقلاب و چه قبل از آن همیشه به کاست​های سخنرانی امام گوش می‌‌داد.

با شروع جنگ، آرزو و خواسته قلبی‌اش او در مورد حفظ ناموس، میهن اسلامی‌و نهایتاً شهادت، او را به سوی جبهه​های جنگ سوق داد. به جبهه رفت و فرماندهی گردان را بر عهده گرفت و در‌بیشتر مناطق نبرد هم به‌دلیل تکلیف و هم علاقه حضور پررنگی یافت. ایشان هم‌رزمان‌اش را در کنار ایثار و مقاومت به دینداری و تقوا سفارش می‌کرد و در حالی‌که شهادت را تولدی دوباره قلمداد می‌کرد به همسرش‌این چنین سفارش نمود: «نبودن من نباید در زندگی شما تغییری ایجاد کند؛ بلکه فرزندان‌مان را با فکر و تربیت اسلامی‌پرورش بده و برای موفقیت آن‌ها در اجتماع و امر تحصیلات از هیچ کوششی دریغ نکن.»

 سرانجام پس از ماه​ها مبارزه و انتظار، پرویز حبرانی در تاریخ 8/7/1360 سلحشورانه در عملیات ثامن الائمه (ع) شرکت جست و در محور آبادان -ماهشهر مورد اصابت مستقیم گلوله دشمن قرار گرفت و به درجه والای شهادت دست یافت و در گلزار شهدای خواجه ربیع مشهد آرام گرفت.